Gisteren contacteerden werknemers van Electrabel in Mol het Natuurhulpcentrum. Ze vonden een slechtvalk in één van de koeltorens.

Jaarlijks broedt een koppel slechtvalken in een speciale nestkast, opgehangen aan één van de torens van Electrabel in Mol. In de jaren '60 waren slechtvalken zo goed als volledig uitgestorven in Vlaanderen, maar dankzij het ophangen van dergelijke nestkasten zien elk jaar enkele tientallen dieren het levenslicht!

Af en toe gaat het spijtig genoeg wel eens mis. Werknemers van Electrabel contacteerden ons gisteren omdat in een ongebruikte toren een slechtvalk werd gevonden. De vogel, geringd met een Duitse wetenschappelijke ring, was wat verzwakt en had geïrriteerde ogen door het stof. In het Natuurhulpcentrum verblijft de valk nu in de Intensive Care-afdeling waar de ogen behandeld worden met oogzalf.

Normaal gezien kan de slechtvalk binnen enkele dagen weer genieten van de vrijheid.

Heel wat minder geluk had een tweede slechtvalk die ook in de koeltoren werd gevonden. Dit dier was een ontsnapte valkeniersvogel, en was al een tijd dood. De vogel droeg een ring met een telefoonnummer, maar deze persoon wist van niets toen we hem contacteerden...

Naast ontsnapte kerkuilen vormen ontsnapte slechtvalken ook voor een groot probleem. Slechtvalken zijn namelijk kosmopolieten die over heel de wereld voorkomen. Ze zijn wel allemaal van dezelfde soort, maar er worden meer dan 20 ondersoorten erkend, die allemaal perfect zijn aangepast aan hun specifieke biotoop en omgeving. Wanneer nu bijvoorbeeld een Amerikaanse slechtvalk hier ontsnapt en kweekt met "onze" slechtvalken zorgt dit voor genetische vervuiling, die ervoor kan zorgen dat de jongen minder zijn aangepast aan onze leefomgeving. Op termijn kan dit voor ernstige problemen bij wilde populaties zorgen...

Nu is al bewezen dat ontsnapte roodstaartbuizerds uit Amerika kweken met inheemse buizerds, en ontsnapte kerkuilen met wilde kerkuilen. Laten we hopen dat dit niet bij de slechtvalk zal gebeuren...