Het is altijd niet zo duidelijk wie we het meest helpen als we een dier gaan redden. Zo vingen we afgelopen week een sperwer uit een bakkerij in Zolder. De sperwer was blij dat hij vrij was maar de bakker was zéker ook blij dat die vogel buiten was. Van uit Genk kregen we een hopeloze oudere man aan de telefoon : ‘er zitten hier krekels binnen en die piepen zo hard dat ik er zot van word, en niet meer kan slapen .’ De man had al overal hulp gezocht en zelf al botten stro binnen gelegd. Daar zouden de krekels in kruipen had men hem verteld. Omdat de krekels bleven lawaai maken had de man ten einde raad een heel reeks spuitbussen insecticide gekocht. Volgens eigen zeggen had hij er zoveel leeggespoten dat hij er zelf misselijk van geworden was. Zelfs via de telefoon hoorde ik een duidelijk ‘pfiet’ klinken en omdat de man zo hopeloos ten einde raak klonk gingen we eens kijken welk beestje hier zo’n terreur zaaide. Eenmaal binnen hoorden we al snel het luide ‘pfiet’, beurtelings links en dan weer rechts in de kamer. Na even zoeken is de boosdoener gevonden. Tegen het plafond hangen twee rookmelders. Blijkbaar zijn de batterijen op en geven de toestellen nu een ‘pfiet’-seintje dat ze nieuwe batterijtjes willen. Voila, probleem opgelost. De man is zo opgelucht dat we een dikke knuffel krijgen én nog wat steun voor het Natuurhulpcentrum. Tja soms redden we dieren en soms helpen we ook mensen…

Sil Janssen