Tussen de massa’s telefoontjes die we elke dag krijgen zitten er soms wel erg leuke… Dat is misschien nog wel eens een idee om een televisieprogramma mee te maken. Zo kregen we ooit een oproep van een mevrouw die ons ter hulp riep omdat een havik haar kippenhok was binnengedrongen. Tijdens het telefoongesprek hoorden we op de achtergrond de kippen in volle paniek kakelen. Maar afgelopen week kregen we een oproep van een mevrouw uit Nederland. Ze had een ‘raaf’ uit het kanaal gered. Het was een jong dier en mevrouw wilde weten wat dat dier moest eten. We vertellen haar dat het geen raaf kan zijn want raven komen in onze streken niet voor en hebben hier zéker niet gebroed. ‘Nu wél’ antwoordt de mevrouw gevat. ‘En vertel me nou gewoon wat dat dier moet eten’… We proberen haar uit te leggen dat we het niet zo’n goed idee vinden als ze dat zelf gaat proberen, maar de mevrouw vindt dat wat wij kunnen zij ook kan! Uiteindelijk kunnen we haar toch overhalen om het dier bij ons binnen te brengen of minstens te komen laten zien. Op die manier kunnen we kijken welk soort vogel het is én wat er mee moet gebeuren. Nou besluit de mevrouw : ‘ik zal die raaf wel eens even komen laten zien’… Anderhalf uur later stopt er een wagen met gele nummerplaten op onze parking met daarin een vinnige mevrouw. Met véél poeha opent ze de doos zodat we ‘haar raaf’ kunnen zien. En inderdaad… het is geen raaf maar... een jonge duif ! Nou, als het toch maar een duif is dan mocht ze wel hier blijven.