Vandaag moest het Natuurhulpcentrum uitrukken voor een vogel die in een regenafvoerbuis was gevallen...

Het was de poetsvrouw van onze overburen die aan de alarmbel trok. Ze hoorde in de berging, in een afvoerbuis, een vreemd gepiep. Toen ze dit meldde aan de verantwoordelijke, ging al snel een lampje branden. Het gepiep leek immers verdacht veel op het geluid dat de scholeksters maken die op het platte dak van hun logistiek gebouw broeden. Er werd gevreesd dat één van de jongen in de buis terecht was gekomen.

Twee medewerkers stonden voor een moeilijke opdracht. Het vogeltje was vanop het dak 15m lager door de buis gevallen en zat nu onder de betonvloer te piepen. Nadat er een zijdelingse buis kon losgemaakt worden, werd het gepiep luider en luider. Toch geraakten onze mensen met hun arm niet in de buis. Ze besloten dezelfde techniek te gebruiken als bij een vogel in de schouw: een kleverige strip laten zakken.

In eerste instantie lukte dit niet, maar even later bleek de jonge vogel toch vast te plakken en kon zo bevrijd worden. Gelukkig, want het alternatief was de vogel met veel water 'doorspoelen' tot in een inspectieput 10m verder. De piepjonge scholekster werd meegenomen voor verzorging. Onze dierenverzorgers verwijderden het plaksel van het verenkleed en checkten of het diertje geen kwetsuren had. Enkele uren later was het scholekstertje gereinigd en had het zijn buikje vol gegeten: helemaal klaar dus voor een hereniging met de ouders.

Via een luik in het dak konden onze medewerkers het kiezeldak bereiken. Scholeksters broeden normaal op kiezelstrandjes en een plat dak lijkt daar natuurlijk erg op. Eenmaal het dak bereikt begonnen zowel ouders als jong luidkeels te piepen. Het was dan ook een hartelijk weerzien!

De afvoerput waar het jong langs naar beneden viel, werd door onze medewerkers met gaas dichtgemaakt zodat er geen ongelukken meer kunnen gebeuren.