Vanmorgen kreeg het Natuurhulpcentrum een melding binnen van het eerste koudeslachtoffer, zo dachten we. Een wilde eend bleek vast te zitten in een wak van een bevroren plas te Opitter. De watervogel bleef steeds rondjes draaien in het wak en geraakte er maar niet weg.

Onze medewerkers gingen ter plaatse om de toestand van naderbij te onderzoeken. Gewoonlijk krijgen we koudeslachtoffers pas binnen na een langere periode van streng vriesweer. Er leek dus iets anders aan de hand te zijn...

Eens ter plaatse was de eend al uit het wak, op het ijs gesukkeld. Maar al snel werd duidelijk dat dit dier helemaal niet kon vliegen. Met een kajak kon onze interventieploeg het dier benaderen en na een korte achtervolging kon de eend gevangen worden.

Terug op het Natuurhulpcentrum werd de wilde eend uitvoerig onderzocht en bleek de vleugel gebroken te zijn. Toen het dier onder de röntgenmonitor werd gelegd zagen we dat de eend vol hagel zat.

De jacht op wilde eend loopt nog tot in januari en vermoedelijk werd deze eend door jagers uit de lucht geknald. Maar de schutter heeft slecht gemikt, want dit exemplaar werd enkel verwond. Op onze spoedafdeling werd de gewonde eend verzorgd en kan ze nu rustig terug op krachten komen...

Waarom er zonodig moet gejaagd worden op wilde eend is voor ons nog steeds een raadsel. De dieren doen niets of niemand kwaad en van schade aan gewassen is er, zeker in deze periode van het jaar, absoluut geen sprake. Misschien wou de schutter met kerstmis wel gewoon eendeborst op tafel?

Want daar draait het jachtgebeuren in Vlaanderen toch om niet? Van alle diersoorten in Vlaanderen is de jagerij (toevallig) enkel geïnteresseerd in de eetbare soorten of diegenen die de eetbare soorten opeten (vos, marter, roofvogels)...

Jacht = natuurbeheer? Laat me niet lachen!